D'Annunzio u Rijeci

[ilirija]

[superinadecosala]

1920. via Valscurigna

[seas]

Talijanski admiralitet, ohrabren velikim uspjehom kad su Luigi Rizzo i Andrea Ferrarini s čamcima MAS 9 i MAS 13 u Trstu potopili bojni brod "Wien", ponovno je računao na njihovu odvažnost i efikasnost MAS-čamaca. Zapovjednik talijanskog admiraliteta Paolo Emilio Thaon de Revel podupirao je novu strategiju ratovanja na moru malim brzim čamcima koji su posjedovali vrlo ubojito oružje – torpedo. Naziv MAS imao je tri značenja: Mottoscafo Armato Siluranti (motorni čamac naoružan torpedima) Mottoscafo Armato SVAN (naoružani čamac firme SVAN) i Mottoscafo Anti –Somergibili (motorni čamac za lov na podmornice).

Gabriele D’Annunzio, Luigi Rizzo i Costanzo Ciano  10. veljače 1918. godine, s družinom ukrcanom na tri brza torpedna čamca MAS, u diverzantskoj akciji torpedima je napao brodove usidrene u Bakarskome zaljevu. U 1.15 lansirali su torpeda na četiri broda. Viktor Car Emin u Danuncijadi piše: "Istina bilo je u tom pothatu i nešto smole. Prije svega umjesto očekivane ratne lađe naišli su na dvije trgovačke, a još je neugodniji slučaj htio da se od pet izbačenih torpeda nije rasprsnuo niti jedan."

Iako bez vojnog učinka, psihološki učinak ove vojne akcije bio je golem.  O događaju koji je kasnije dobio naziv Izrugivanje Bakra (La Beffa di Buccari) izdana je i knjižica, a D'Annunzio je napisao slavnu Pjesmu Kvarneru, koju je na hrvatski prepjevao Vladimir Nazor.
O tome što je D'Annunzio zapravo uradio u Bakarskom zaljevu zna se u nas malo i površno, a sam naziv akcije, odnosno istovjetan naslov knjige koju je D'Annunzio o tom događaju napisao, prevodio se posve krivo! Naime La beffa di Buccari nije nikakva Bakarska šala (kako se primjerice tumači u knjizi 63/11 biblioteke »Pet stoljeća hrvatske književnosti«!), nego nešto mnogo (i politički i jezično) pretencioznije: bakarska poruga.




odel brzog broda MAS (sa sajta Sušačke revije)

[seas]

Srpanj 1919. dio brodova vezanih za lukobran. Kako piše na slici to su Emanuele Filiberto, Dante Alighieri, San Marco, Olympia

[seas]

Talijanska propaganda, "Habzburška"hobotnica"

[seas]

A pazi sada ovo!

Zgodan momčić sa šesnim brkima!!


I inda diđe ovo!!

[seas]

Možete li pronaći našeg junaka na ovoj slici iz 09.03.1920??


Medalja sudionika "Skupa u Ronchi"-ju


Knjiga Le cinque giornate di Fiume. Izdavačka kuća Kvarner

[seas]

Zastava-Gonfalon (ili gonfanon) talijanske uprave za Kvarner (Reggenza Italiana del Carnaro) koju je ovjesio d'Annunzio 12 Rujna 1920, nekoliko dana nakon proklamacije talijanske uprave za Kvarner 8 Rujna 1920, tokom svoje riječke avanture.
Autor zastave-gonfanona je Gabriele d'Annunzio, "commandatore" Reggenze Italiane del Carnaro. Zastava-Gonfanon je napravljena kao vertikalna zastava koja na svom vrhu ima astu sa koje visi. Pozadina ganfona je boje vina (povjesna boja Venecije). U sredini ganfona je zmija koja grize svoj rep (Ouroboro ili Uroboros), kao simbol perfektnosti i vječnost. Zmija okružuje zviježđe Velikog Medvjeda, vodiča pomoraca. Na obje strane je traka, rascjepljena na oba kraja na kojoj piše motto "QUIS CONTRA NOS?" (TKO PROTIV NAS?). Na vrhu gonfanona, sa svake strane su povjesne zastave, sa ljeve strane grada Rijeke, a sa desne Italije. Zastava je prihvaćena 1919. i bila je u upotrebi od 12. Rujna 1920 do 29. Prosinca 1920. Na ovoj slici nema tih povijesnih zastava. Nije mi jasno zašto? Donja zastava u boji je sa mog sajta i to je ta sa povijesnim zastavama.
Ouroboro ili Uroboros je simbol koji potječe iz daleke povijesti i vjeruje se da su mu izvori u starom Egiptu. Zmija ili zmaj koja grize svoj rep i tvori savršeni krug bila je Egipatski simbol vječnosti, repetitivnosti i perfekcije. Ouroboros je bio važan simbol tokom povijesti i koristio se u vjerskim i i mitološkim prikazima, ali isto tako i kao simbol cirkularne prirode opusa u alkemiji.

[elvis]

Možete li pronaći našeg junaka na ovoj slici iz 09.03.1920??

Onaj s najviše perja? 

[seas]

[seas]

Možete li pronaći našeg junaka na ovoj slici iz 09.03.1920??

Onaj s najviše perja? 

 

[zokxy]

[seas]

Je je, to je on. Fino se druži sa svojima. Neće još dugo!!

A evo je i medalja iz doba italije. Mogao bi naš lokalni stručnjak za te stvari razjasniti šta je to u stvari.

[seas]

Zaboravio sam postati, a spremio sam D'Annunzioevu "slavnu" "Pjesmu Kvarneru", koju je na hrvatski prepjevao Vladimir Nazor. Taj prepjev nisam nigdje uspio naći. Sve u svemu, tipična D'Annunzieva pjesma, tra-la-la.

LA CANZONE DEL QUARNARO

Siamo trenta d'una sorte,
e trentuno con la morte.
EIA, l'ultima!
Alalà!

Siamo trenta su tre gusci,
su tre tavole di ponte:
secco fegato, cuor duro,
cuoia dure, dura fronte,
mani macchine armi pronte,
e la morte a paro a paro.

EIA, carne del Carnaro!
Alalà!

Con un'ostia tricolore
ognun s'è comunicato.
Come piaga incrudelita
coce il rosso nel costato,
ed il verde disperato
rinforzisce il fiele amaro.

EIA, sale del Quarnaro!
Alalà!

Tutti tornano, o nessuno.
Se non torna uno dei trenta
torna quella del trentuno,
quella che non ci spaventa,
con in pugno la sementa
da gittar nel solco avaro.

EIA, fondo del Quarnaro!
Alalà!

Quella torna, con in pugno
il buon seme della schiatta,
la fedel seminatrice,
dov'è merce la disfatta,
dove un Zanche la baratta
e la dà per un denaro.

EIA, pianto del Quarnaro!
Alalà!

Il profumo dell'Italia
è tra Unie e Promontore.
Da Lussin, da Val d'Augusto
vien l'odore di Roma al cuore.
Improvviso nasce un fiore
su dal bronzo e nell'acciaro.

EIA, patria del Quarnaro!
Alalà!

Ecco l'isole di sasso
che l'ulivo fa d'argento.
Ecco l'irte groppe, gli ossi
delle schiene, sottovento.
Dolce è ogni albero stento,
ogni sasso arido è caro.

EIA, patria del Quarnaro!
Alalà!

Il lentisco il lauro il mirto
fanno incenso alla Levrera.
Monta su per i valloni
la fumea di primavera,
copre tutta la costiera,
senza luna e senza faro.

EIA, patria del Quarnaro!
Alalà!

Dentro i covi degli Uscocchi
sta la bora e ci dà posa.
Abbiam Cherso per mezzana,
abbiam Veglia per isposa,
e la parentela ossosa
tutta a nozze di corsaro.

EIA, mirto del Quarnaro!
Alalà!

Festa grande. Albona rugge
ritta in piè su la collina
Il ruggito della belva
scrolla tutta la Farasina.
Contro sfida leonina
ecco il ragghio il somaro.

EIA, guardie del Quarnaro!
Alalà!

Fiume fa le luminarie
nuziali. In tutto l'arco
della notte fuochi e stelle.
Sul suo scoglio erto è San Marco.
E da ostro segna il varco
alla prua che vede chiaro.

EIA, sbarre del Quarnaro!
Alalà!

Dove son gli impiccatori
degli eroi? Tra le lenzuola?
Dove sono i portali
che millantano da Pola?
A covar la gloriola
cinquantenne entro il riparo?

EIA, chiocce del Quarnaro!
Alalà!

Dove sono gli ammiragli
d'arzanà? Su la ciambella?
Santabarbara è sapone,
è capestro ogni cordella
nella ex voto navicella
dedicata a san Nazaro.

EIA, schiuma del Quarnaro!
Alalà!

Da Lussin alla Merlera,
da Calluda ad Abazia,
per il largo e per il lungo
siam signori in signoria.
Padre Dante, e con la scia
facciam "tutto il loco varo".

EIA, mastro del Quarnaro!
Alalà!

Siamo trenta su tre gusci,
su tre tavole di ponte:
secco fegato, cuor duro,
cuoia dure, dura fronte,
mani macchine armi pronte,
e la morte a paro a paro.

EIA, carne del Carnaro!
Alalà!

[superinadecosala]

1920. Via Valscurigna